Als kind was ik altijd superzenuwachtig wanneer het nieuwe schooljaar weer begon. Buikpijn, spanning en ik sliep de nacht voor de eerste schooldag helemaal niet goed.
Waar kwam dat nare gevoel vandaan? Vond ik verandering, het nieuwe en onbekende spannend? Ik wil(de) altijd presteren en alles goed doen. Kwam het doordat ik mezelf weer ‘aan’ moest zetten om te presteren? Ik weet het niet precies. Wel weet ik dat het een heel onprettig gevoel was.
Tegenwoordig voel ik een prettige spanning wanneer ik iets nieuws ga doen of een nieuwe groep mensen ga ontmoeten. Maar de eerste dag na een vakantie heb ik nog steeds wel eens een naar en zenuwachtig gevoel.
Veel mensen om mij heen beginnen deze week weer met werken na drie tot vijf weken vakantie te hebben gehad. De meesten trekken een huilgezichtje als ze vertellen dat ze weer aan de bak mogen. Ze zeggen niet zenuwachtig te zijn, maar zin is ook niet het eerste woord wat bij ze opkomt. De vrienden met kinderen zeggen dat het goed is voor hun kids om weer structuur te hebben; rust, reinheid en regelmaat.
Is het normaal en oké om met lichte tegenzin weer te starten met werken? Hebben we deze gevoelens juist nodig om ontzettend te kunnen genieten van onze vakanties?
Ik heb trouwens dit jaar de oplossing gevonden om structuur te blijven houden, geen nare zenuwachtige gevoelens te hebben en geen tegenzin te ervaren. Geen vakantie nemen.
Esther de Boer.
