Gewoon Speciaal: Choco-la

Foto: Pixabay

Het zit Tijn niet echt mee vandaag.

Zijn taxi is er nog niet na schooltijd, dus lopen we even een rondje op het grasveld voor school. De zool van zijn linkerschoen zit aan de voorkant een beetje los.

En dan gebeurt het. Tijn stapt middenin de hondenpoep. Gewoon voor school hè. Uitgerekend met die schoen. Hij wil de poep eraf vegen, drukt zijn voet naar voren in het gras, waardoor z’n hele zool los rolt tot aan z’n hak. De poep zit nu overal.

Tijn laat zich niet uit het veld slaan, haalt z’n gymschoenen uit zijn tas en trekt z’n andere schoenen uit. Ondertussen haal ik een plastic tasje van binnen, zodat hij de pechschoen veilig mee naar huis kan nemen.

Tegelijkertijd komt z’n taxi eraan. Tien minuten te laat en met een andere chauffeur dan degene die hij gewend is. Dát is teveel om mee te dealen voor Tijn, hij draait zich om en loopt linea recta terug naar school. Zijn tas en jas blijven verloren op de grond liggen.

Ik loop achter hem aan, maar hij heeft de deur van het lokaal op slot gedraaid aan de binnenkant. Letterlijk uit contact. Met m’n sleutel open ik de deur en vind Tijn zittend op de bank, met een Chromebook.

“Dat was even teveel voor je hè jongen,” zeg ik.

“Ja! Waarom heeft niemand tegen mij gezegd dat mijn chauffeur niet komt!”

Ik zie de verbittering in zijn gezicht. Hij heeft al veel te verduren gehad in zijn jonge leven.

“Weet je wat? Hier heb je twee chocolaatjes. Één voor de chauffeur en één voor jou”. Ik pak er twee uit m’n choco-la.

“En loop nu maar mee.”

Tijn loopt mee, met één chocolaatje in zijn mond. Maar eenmaal bij het hek, wil hij nog niet de taxi in. Dan maar even iets onverwachts doen.

“Mag ik in uw taxi zitten?’ vraag ik aan de chauffeur. Die speelt gelukkig het spel mee.

“Ja hoor!” zegt hij en ik loop met hem mee.

Dat vindt Tijn heel gek. Meester in de taxi.

Snel stapt hij zélf in en ik stap er weer uit.

“Tot morgen!” zeg ik nog, maar hij hoort het al niet meer. Het tweede chocolaatje zit in z’n eigen mond.

Geduld, humor en vertrouwen. Het blijft een ijzersterk recept.

Door Bart Heeling. Foto: Pixabay.


(Bart Heeling is leerkracht op De Aventurijn Renn4, een school voor speciaal onderwijs. Hij geeft les aan kinderen met ernstige gedragsproblemen en/ of psychiatrische problematiek. Volgens Bart hebben mensen vaak nog een verkeerd beeld van het speciaal onderwijs. Hij deelt daarom zijn belevenissen in de column ‘Gewoon Speciaal’ en op LinkedIn. Eerder verscheen zijn bundel ‘Gewoon Speciaal’). 

Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen