Een politieagente, die aanwezig was bij de rellen in de binnenstad, “kan er met haar gezonde stand niet bij en vraagt zich af wat er omgaat in de hoofden van jongeren”.
Ze vertelt haar verhaal op social media en richt zich tot de relschoppers:
“Ik was niet in de binnenstad mevrouw…’ Tuurlijk niet joh, snap ik. Ik loop ook dagelijks met een boksbeugel in de mouw van mijn jas. Terwijl we aan je jas trekken, piep je ineens over zogenaamde pijn in je schouder. Het bleek niet je schouder te zijn. Het was je boksbeugel die klem zat in je jas.
Op het politiebureau begin je te zeuren om een glaasje water. Ook dat snappen we. Je was natuurlijk buiten adem, omdat je steeds sprintjes moest trekken voor mijn collega’s. Smoor maar met dat glaasje water. Ik zeg dat je je dood moet schamen en doe de celdeur dicht. Ik vind het niet erg dat je even wat langer een droge keel houdt.
Ik vind jongens zoals jou uitermate vervelend. Het is zorgwekkend dat jochies zoals jij denken dat dit gedrag normaal is. Kerel, dat is het niet. Ik vind het ook triest dat mijn kinderen opgroeien in deze nare tijden. Je ‘buurjongen’ in de cel lacht het allemaal wat weg als ik hem vraag of ik die nitraatbommen veilig uit zijn tas kan halen. Ik vraag ook of er nog meer gevaarlijke dingen in de tas zitten.
Ik kan er met mijn gezonde verstand niet bij. Doelbewust de stad ingaan om te rellen en ons of anderen letsel toe te brengen met het zware vuurwerk. In vredesnaam, waarom doen jullie dat? Wat gaat er mis in jullie hoofden? En wat ga je er aan doen? Verplaats je bijvoorbeeld eens in een ander. Of is dat te veel gevraagd? Besef je goed dat het te gek voor woorden is dat jij ervoor had kunnen zorgen dat ik als politievrouw met letsel thuis had kunnen komen. Als je een geweten hebt, schaam je je dan diep. Ik hoop dat je ervan leert! En mocht je morgen van je scooter afdonderen, weet dat ik je zal helpen. Want zo zijn wij bij de politie.”
De agente krijgt veel respons op haar blog.
Dit bericht op Instagram bekijken
