Hoezo een Mythe

Foto: Chris Ouboter

Met een diepe zucht ploft ze naast me op de bank. “Ik weet niet hoe het met jou zit maar ik word er niet vrolijker van. Zet de TV aan en er komt een bak ellende je kamer in zeilen”.

Column van juffrouw Raadgever

“De wereld staat aan alle kanten letterlijk in brand. Wat vind je ervan; er is oorlog, honger, overstromingen, een pandemie die overal zijn kop weer opsteekt, de boeren, de een na de andere regering laat het afweten, de ene crisis volgt de andere op, gas en elektra en dan heb ik het nog niet eens over het moraal en respect gehad. In wat voor wereld leven we en wat hangt ons nog meer boven het hoofd.” Het blijft even stil. Wat ze bedoeld is dat er te veel tegelijk aan de hand is. Het is duidelijk dat ze zich zorgen maakt.

Atlas

Nog voor ik iets kan zeggen hoor ik weerhaar stem: “Gelukkig hoeven wij de wereld niet in ons eentje op onze schouders te nemen zoals Atlas.” Ze moet ineens hard lachen. Ik weet dat ze het nu in haar verbeelding voor zich ziet. En ja hoor; ”Stel je voor, wij tweeën met een wereldbol op onze rug. Zie je het voor je. Daar staan we aan de rand van een weiland of midden op het dorpsplein. Zwoegend om het ding hoog te houden. Wij hebben dan nog dat we elkaar moed in kunnen spreken. Die Atlas stond er alleen voor, besluit ze hikkend.”

Het is trouwens best interessant om de mythes rondom Atlas, zijn naam betekent Drager, op je PC eens te lezen. Een klein stukje mythe; Het verhaal gaat over de zeegod of Titaan Lapetus, Posidon of Ouranos en de vrouw Cleito. Atlas is zijn zoon. Hij heeft weer een dochter Maia. Zij had een zoon Hermes. De goden waren in oorlog tegen Zeus. Uiteindelijk kreeg Atlas de bijzondere straf om op de rand aan de westzijde van de aarde te gaan staan. Het hemelgewelf werd op zijn schouders gelegd. Met als doel dat de aarde en het hemelgewelf hun verbondenheid niet meer konden volhouden. Er staat een beeld op het Paleis op de Dam in Amsterdam. Ook binnen in het gebouw is een beeld van Atlas met de wereldbol op zijn nek te bewonderen. Op veel Friese staart klokken is ook een afbeelding van hem te vinden. Tussen twee engelen in.  De kinderen in Amsterdam werd vroeger verteld dat wanneer Atlas de bol zou laten vallen dat de stad ten onder zou gaan. Arme kinderen.

Even heel eerlijk, lijkt Nederland niet een beetje op Atlas. Het is geen straf en toch. Ons land heeft zoveel te geven en is zo behulpzaam. De Europese besluiten zorgen ervoor dat voor een klein land als Nederland, de wereldbol een te zware last op de rug van alle burgers is. De door de burgers, zelf, gekozen regering lijkt niet voor zijn kiezers op te komen maar hangt het beste jongetje van de klas uit. Misschien lachen de grote jongens wel in hun vuistje. Het lijkt op nog een mythe over Atlas: laat dat kleine rijke ventje de gouden appels maar van de boom plukken, wij tillen wel even de bol. En ze zijn slim. Atlas krijgt zijn wereldbol terug als hij, behulpzaam de bol weer even over neemt. Daar staat hij dan en heeft het nakijken. We verbazen ons erover dat de strekking van die oude mythes wel heel dichtbij komen als je er een beetje over nadenkt.

Even rust

Eigenlijk kwam ze vertellen dat ze voor een weekje vertrekken naar een van de eilanden. Even geen televisie. Even rust. Ook wij hebben onze plannen. We beloven elkaar om alle vervelende berichten nu maar even te laten voor wat het is. De volgende dag, als we op de grote weg rijden, haalt ons een camper in en zoeft met een veel te hoge snelheid er vandoor. In een flits zie ik een drietal grote letters op de achterkant. A O W in vetzwart geschilderd.

Kijk dan dat is goed bedacht. Lachen. Zag je wat er nog meer op stond?” Maar mijn chauffeur bromt: “Vind je het goed dat ik mijn aandacht op de weg hou, het is namelijk hartstikke druk, maar vertel.” Even voor de zekerheid vraag ik: ”Zag je die grote AOW staan, nou in kleine letters stond er naast Altijd Onder Weg. Duidelijk, zij trekken hun eigen plan.”  Wij besluiten ook alles maar even te laten voor wat het is. En als je goed oplet zijn er ook nog wel positieve dingen te ontdekken. Een goed idee.

Met vriendelijke groet, juffrouw Raadgever

Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen