Het UMCG is samen met acht Nederlandse kinder-ic’s, een project genaamd ProDoc gestart dat zich richt op het vergroten van het bewustzijn rondom orgaandonatie in de kindergeneeskunde. De Nierstichting en de Maag Lever Darm Stichting dragen bij aan dit project.
Weinig mensen weten dat ook hele jonge kinderen orgaandonor kunnen zijn. Een kind als donor roept ook bij zorgverleners veel specifieke vragen op. Dit meldde het UMCG dinsdag 6 april.
Ieder jaar overlijden ongeveer 3 tot 5 kinderen terwijl ze wachten op een donororgaan. Tegelijkertijd overlijden op de Nederlandse kinderintensivecareafdelingen jaarlijks ongeveer 20 kinderen die geschikt zouden zijn geweest als orgaandonor.
Het is bekend dat ouders van (jonge) kinderen eerder dan andere nabestaanden geneigd zijn in te stemmen met donatie. Ouders van een overleden kind kunnen zich namelijk beter met andere ouders identificeren die ook een kind dreigen te verliezen. Met het instemmen voor orgaandonatie ervaren ouders dat de dood van hun eigen kind het overlijden van een ander kind kan voorkomen.
Belangrijk onderdeel van project ProDoc (Protocol for Donation in Children) is het ontwikkelen van een protocol om het proces rondom orgaandonatie bij kinderen te optimaliseren, naast het vergroten van de kennis van de betrokken medische professionals. De verwachting is dat hierdoor ouders vaker instemmen met donatie. Daarmee is de hoop dat het overlijden van kinderen op de wachtlijst kan worden voorkomen.
Het bestaande protocol rondom orgaandonatie geldt sinds 1998 en is vooral gericht op volwassenen. In dat protocol is de eerste stap het raadplegen van het Donorregister, waarna met de familie en nabestaanden het gesprek over donatie wordt gestart. Kinderen staan echter vaak niet in het register; onder de 12 jaar is dat überhaupt niet mogelijk.
Een kind dat overlijdt en geschikt is als donor is bijna altijd een multi-organ donor en kan daardoor soms wel drie of vier andere kinderen redden. Siebelink: “Ik spreek geregeld ouders en dat zijn heftige gesprekken. Soms zijn ze dolgelukkig, zoals de vader wiens zoontje een orgaan kreeg en overleefde. Maar ook iemand die zijn kind verloor. Hij wilde graag dat zijn zoontje orgaandonor werd, zodat de dood van zijn kind nog enige zin had. Het is overigens ook prima als ouders nee zeggen, als het maar een weloverwogen keus is.”
Het protocol wordt in het Universitair Medisch Centrum Groningen ontwikkeld in samenwerking met de acht Nederlandse kinder-ic’s. Daarna wordt het protocol bij alle Nederlandse kinder-ic’s ingevoerd. Het project is begin 2016 gestart en heeft een looptijd van 4 jaar.