Voorpret en dromen

Op de basisschool deed ik jaarlijks mee aan de playbackshow. Vooraf stond ik dagen en urenlang in mijn slaapkamer en zelfs buiten in de tuin mijn playback act voor te bereiden. Waar ga ik staan, wat voor pasjes doe ik en welke emotie heb ik op mijn gezicht. Tientallen keren achter elkaar. Was het niet goed genoeg, dan deed ik het opnieuw. Was het perfect, dan wilde ik weten of het de keer erna weer helemaal goed ging.

Heel veel dingen deed ik op deze manier. Woordjes leren. Ik wist precies uit mijn hoofd op welke bladzijde en waar op die bladzijde het woordje stond. Presentaties voorbereiden. Ik schreef de hele tekst uit en stampte totdat ik woord voor woord kon zeggen wat ik op papier had gezet. Dit was mijn houvast en het werkte.

Het was niet zo gek dat ik mijn carrière startte als militair. Bij defensie draait het om skills en drills. Herhalen, herhalen en nogmaals herhalen. Het was altijd al mijn mechanisme.

Mijn tweede carrière als bootcamp en personal trainer heb ik in het begin op dezelfde manier aangevlogen. Lessen voorbereiden op papier; routekaartjes met de oefeningen en het exacte aantal herhalingen erbij geschreven. Ik kende na het maken van het kaartje, de hele training uit mijn hoofd. Het voelde veilig. Mijn slogan werd: De kracht zit ‘m in de herhaling. Passend bij mij en zo werkt het ook bij sport en voeding.

Hoe meer kennis je hebt en hoe ouder je wordt, hoe meer je los gaat laten. Bij de bootcamp trainingen verzin ik nu vooraf globaal hoe de les eruit gaat zien en tijdens is er ruimte voor improvisatie. Ik bereid niks meer voor als we stukken gaan rennen en oefeningen tussendoor doen. Ik vertrouw op mijn creativiteit en de energie die de groep geeft.

Zo nu en dan heb ik een werkopdracht of een opleidingsopdracht waarbij ik goed voorbereid van start wil gaan. Ergens in mijn hoofd zit dan zo’n schreeuwend poppetje met een script in de hand die met een luidspreker omroept dat ik heel veel moet oefenen, achter elkaar, zo lang en zo vaak mogelijk.

Vroeger oefende ik honderd keer, nu tien keer. Tegenwoordig noem ik het anders. Ik noem het: voorpret. Tijdens het oefenen kan ik alvast een beetje dromen hoe de mensen erop gaan reageren en ik kan alvast de gezonde spanning voelen in mijn lijf.

Voorpret, dromen en alvast fijn in het moment zijn.

Esther de Boer.