Houd jij van bondage? Houd jij van een beetje… erop spugen? Houd jij van zweepjes?
Durf, lef en zelfspot! Na jaren geteased met twintig minuten voorstellingen op Noorderzon, mocht ik eindelijk ruim anderhalf uur genieten van DE MEIDEN van toen. Afgelopen vrijdagavond stond dit heerlijke theatertrio op het podium in Roden in De Winsinghhof met hun theatershow Zienderogen.
Drie totaal verschillende dames die door hun verschillen het beste in elkaar naar boven halen. Catherine zorgt met haar gezichtsexpressies dat je geregeld in een deuk ligt. Kim is zo charmant, tijdens haar monologen is het genieten van haar bewegingen. En Mariska zingt de sterren van de hemel, met kippenvel als resultaat.
Prachtige liederen en hilarische conversaties volgen elkaar op. De dames zijn perfect op elkaar ingespeeld. Zelfverzekerd zie je ze genieten en de energie is voelbaar door de hele zaal.
De rode draad door het verhaal: de sneltrein waarin we leven. De meiden zoeken een datum waarop ze met z’n drieën kunnen afspreken.
“11 februari?”
“Carnaval”- Roepen twee in koor!
“20 februari?”
“Dan heb ik me-time.”
“18 maart?”
“Nee, dan ovuleer ik.”
Interactie!
Ben je lekker extravert en vind je een kleine spotlight wel fijn? Ga dan vooraan zitten. Het begint rustig met de vraag: “Wat is je leukste herinnering aan je basisschooltijd?” Een vrouw zegt: “Mijn leuke directeur van de basisschool zit ook in de zaal.”
Improvisatie!
Minuten later kreunen de dames (op het welbekende nummer van de film: Fifty Shades) en wijzen om en om iemand aan. “Ja mevrouw, niet wegkijken! Houd u van…?” “En meneer de directeur,” zegt Mariska met een stalen gezicht: “Vind u dit lekker, een vinger in uw ….?”
Ongemakken zoals vaginisme (in hun woorden: dichtgeknepen kut) en een maatje meer (in hun ogen: leeftijdsgewicht) worden met de nodige zelfspot besproken. En ze zijn er zeker niet vies van om elkaar aan te spreken op tekortkomingen en alles lekker uit te vergroten.
Op het podium wordt er gekleid, ja, met echte klei. Het gekleide uitwendig vrouwelijk geslachtsorgaan wordt uitvoerig besproken en doorgegeven op de voorste rij. Het lied penisbeschaving wordt ook door de mannen in de zaal enthousiast meegezongen.
Zo nu en dan hoor je gegrinnik om je heen bij herkenbare onderwerpen. Of heel hard gelach bij de monoloog over zwangere vrouwen: “En dan die foto’s op de socials! Tegenwoordig worden die zwangerschapsfoto’s altijd in een beige jurk op de hei gemaakt.”
Schaamte komt ook aan bod. En niet te vergeten de kleine prachtige liedjes met diepere betekenis: “Als je terug gaat kijken, mag je leven lijken op hoe jij het zou willen. Geen tijd te verspillen aan wat als of ben ik.”
Jacques d’Ancona is deze avond ook aanwezig. Ik ben benieuwd naar zijn recensie. Hij is op het gebied van theater kritischer dan ik, maar ik verwacht dat hij vier sterren gaat geven.
Van mij krijgen DE MEIDEN van toen vijf van de vijf sterren. Het was een fantastische avond met heel veel lachbuien en kippenvel.
Gratis tip van mij: Op 22 februari 2024 spelen Catherine, Kim en Mariska in de Oosterpoort in Groningen.
Esther de Boer.
