Vorige week stond er in de Volkskrant een uitgebreid artikel over de Wim Hof-methode en een significant aantal verdrinkingsdoden die daarmee in verband gebracht worden. En laat ik nou net een aantal dagen ervoor een ademwerk sessie gedaan hebben.
Ik had mij direct na mijn ervaring voorgenomen een column erover te schrijven. Na het Volkskrant-artikel voelt het iets minder veilig om erover te schrijven. Ik heb geen idee in hoeverre de ademhalingsoefeningen die ik heb gedaan tijdens de sessie overeenkomen met de Wim Hof-methode. Ik heb hier en daar door de jaren heen weleens iets gehoord en gelezen over de methode, maar inhoudelijk weet ik er niet veel vanaf.
Onze ademcoach heeft niets over Wim Hof genoemd en we hebben ons tijdens de sessie niet in een bad met koud water gedompeld. Dus laten we mijn sessie als een losstaande ervaring beschouwen.
Een bevriend stel gaf mij dit cadeau. Nou ja, ik kon kiezen uit vier verschillende cadeaus en ik koos voor ademwerk. Ik maakte deze keuze omdat het mij heel spannend leek. Ik heb graag grip en controle en het voelt alsof ik het hierbij moet loslaten. ‘Lekker’ uit de comfortzone.
Gespannen stap ik in mijn auto. Samen gaan we een online sessie volgen. In de woonkamer ieder op een matje met een kussen.
De live online ademwerk sessie begint met een korte voorstelronde. Om en om stellen de deelnemers zich vanuit hun eigen woonkamer voor en je mag je intentie benoemen. Ik zeg: “Ik ben een control freak en ik ben benieuwd wat er gebeurd als ik dit ga doen.”
De ademcoach legt uit dat we een verbonden ademsessie gaan doen, opgesplitst in drie delen. Tussen elk deel zit een adempauze. Bij de verbonden adem verbind je de in- en de uitademing aan elkaar. Je ademt sneller en dieper dan normaal en je laat de pauzes tussen het in- en uitademen achterwege. Ook geeft ze uitleg over de adempauzes.
We mogen met ogen dicht op het matje gaan liggen. Met fijne rustige muziek op de achtergrond begeleid ze ons via een meditatieve oefening naar ontspanning. En dan begint de eerste ronde. Ik ben benieuwd en een beetje bang wat mij te wachten staat. “Adem in via de neus en krachtig uit via de mond.” Ik houd niet zo van geluid maken, dus ik denk dat ik iets minder krachtig uitadem dan de bedoeling is. Maar het werkt. Al snel begeef ik mij in een andere wereld. Ik zie hele felle kleuren. Als ik droom, zie ik ook kleuren, maar deze kleuren zijn wel heel helder en scherp. Vooral de kleur geel overheerst. Ik zie Aziatische dames dansen met waaiers in de handen. Ik denk dat het door de muziek komt. En ik zie een vreemde soort (lelijke) vogel vliegen en eten. De felle kleuren komen steeds terug en ze zijn prachtig.
We komen aan bij de eerste adempauze. “Adem diep in door de neus en houd vast. Blaas uit via de mond en wacht totdat je weer adem nodig hebt. We herhalen dit een aantal keer.”
Tijdens de tweede ronde ben ik te veel met omgevingsgeluiden bezig. Mijn vriend op het matje naast mij beweegt veel. Ik zie en voel niet heel veel gedurende de tweede ronde. Tijdens de tweede adempauze kom ik erachter hoe heerlijk en bevrijdend het voelt om geen adem nodig te hebben. Na een uitademing via de mond lijkt het eeuwen te duren voordat ik weer een inademing nodig heb, alsof je lichaam voor lange tijd voorzien is van zuurstof.
De derde ronde is top. Weer komen de felle kleuren terug, maar nu zie ik ze voor me alsof ze met de spuitbus uit het programma Paint op een doek gespoten worden. Ook lijkt het alsof er een denkbeeldig rechthoekig blok uit mijn hoofd gehaald wordt, het voelt heerlijk leeg. En het einde is fantastisch. Ik zie een adelaar zitten en vervolgens vliegt hij op grote hoogte en ik vlieg mee. Er zit een heel verhaal achter de adelaar. Kort gezegd heeft de adelaar voor mij met de liefde te maken. Het geeft een geruststellend gevoel om deze te zien.
Achteraf was het veel minder spannend dan ik vooraf had bedacht en verwacht. Ik denk dat het goed is om zo nu en dan even stil te staan. En dit kan heel simpel, door op een matje te liggen en rustig in en uit de ademen.
Esther de Boer.
