Kortetermijnoplossingen werken niet

Vandaag ben ik chagrijnig. Nou ja, ik ben nú chagrijnig en misschien is dat vanmiddag of vanavond niet meer het geval. Ik heb met mezelf afgesproken om wekelijks op deze dag de column te schrijven. Heeft mijn stemming invloed op de inhoud van de column? Misschien kan jij dat beter beoordelen. Ik heb als doel om minimaal één grapje in mijn artikel te plaatsen of in ieder geval een glimlach op je gezicht te laten verschijnen terwijl je dit leest. Laat je mij weten of dat is gelukt?

Steek je hand op als je zo snel mogelijk iets wilt bereiken!

Je start met hardlopen en je wilt binnen een maand tien kilometer achterelkaar kunnen rennen. Je wilt afvallen en dan moet je vooral zo snel mogelijk op je streefgewicht zijn. Je gaat een muziekinstrument bespelen en je wilt het liefst dezelfde dag en vooral foutloos Für Elise laten horen.

Als kind ging je door totdat het was gelukt. Het maakte niet uit hoe vaak je het achterelkaar moest doen. Opstaan en vallen en weer opstaan en weer vallen, urenlang met technisch lego priegelen totdat je het bouwwerk in elkaar had en dagenlang opnieuw en opnieuw gamen op de Nintendo totdat je de eindbaas Bowser versloeg.

De wereld is snel, sociale media is snel en wij willen met de snelheid mee. Het lijkt alsof we ons geduld ergens onderweg verloren zijn. Terwijl we dondersgoed weten dat tijd en geduld twee belangrijke factoren zijn bij het bereiken van een doel.

Ons brein heeft een grote voorkeur voor comfort. Ons brein verzint smoesjes. En ons brein gaat het allerliefst voor kortetermijnoplossingen. Wat betreft comfort: we verkiezen de bank boven een work-out en we verkiezen chocolade boven komkommer. Oh ja, vrouwen verkiezen chocolade boven seks. Maar dat is een ander onderwerp waar we het een andere keer wel even over kunnen hebben.

Zo snel mogelijk iets bereiken en zo min mogelijk tijd en energie erin stoppen klinkt heel comfortabel en daar worden de meeste mensen blij van. Dit weten de marketinggoeroes. Dus wij worden doodgegooid met slogans die ons comfortbrein maar al te graag leest: ‘Val 5 tot 10 kilo af in slechts drie weken!’ Dit klinkt voor heel veel mensen als muziek in de oren. Wat moet je er precies voor doen?

Als caloriegoeroe kan ik je het volgende erover vertellen: in de praktijk moet je drie wekenlang 1666 calorieën per dag minder eten en drinken dan je verbrandt. Dit is nodig om vijf kilo af te vallen in drie weken. We hebben het over 3.333 calorieën als je tien kilo in drie weken kwijt wilt. Iedereen is anders, maar een gemiddelde vrouw zou 400 calorieën per dag mogen eten en drinken om vijf kilo af te vallen in drie weken. En drie wekenlang elke dag ruim anderhalf uur moeten rennen bovenop haar normale sport- en beweegactiviteiten en dan helemaal niks mogen eten om tien kilo af te vallen in drie weken.

Je brein smacht naar deze kortetermijnoplossing, die in de praktijk niet eens fatsoenlijk uitvoerbaar is en als je leest wat je ervoor moet doen is het ook totaal niet comfortabel meer.

Ik hoor mensen om mij heen vertellen dat ze gestart zijn met hardlopen. Het doel is tien kilometer. De allereerste keer rennen, hardloopschoenen aan en gaan. Ze rennen direct vier kilometer achterelkaar. Helemaal kapot komen ze thuis, dagenlang spierpijn en mogelijk zelfs een kleine blessure. Ik snap dat het oersaai klinkt, maar drie minuten rennen, daarna twee minuten wandelen en dit afwisselen is een prima manier om te starten. Dit kan vrij snel opgebouwd worden naar acht minuten achterelkaar rennen. Binnen een jaar ren je tien kilometer achterelkaar. Tien kilo afvallen in een jaar is ook een realistisch doel. Het is allemaal heel saai en sloom in deze snelle wereld, maar het zijn wel toffe werkende lange termijnoplossingen.

Esther de Boer.