Een glas-tas? Nee, een tas gemaakt van glas

Foto: Chris Ouboter

“Begrijp ik je nu verkeerd of zei je echt dat de nieuwe mode een glas-tas is?” vraag ik haar al kijkend naar de beide plastictassen die aan haar handen bungelen.

Door Juffrouw Raadgever

Dit volg ik even niet. We stappen heel toevallig tegelijk naar buiten. Ze ziet me kijken en lacht. Dan tilt ze haar linkerarm in de hoogte en wijst met haar neus naar de plastictas van een bekende winkelketen. “Mijn speciale wegwerpflessentas,” zegt ze, “deze staat altijd klaar om gevuld te worden. De wekelijkse gang naar de supermarkt heeft altijd een verplichte stop bij de glasbak.” Dan tilt ze de andere tas in de hoogte, deze is voor de flessen met statiegeld. Dat zijn er tegenwoordig heel wat, want de kleine plasticflesjes hebben nu ook waarde.

Ja, wij hebben de laatste tijd geen liters of anderhalve liters flessen meer voor de frisdrank en het water. Weet je, wij drinken die grote flessen niet snel genoeg leeg en zoveel visite krijgen we ook niet. Telkens hebben we de prik uit de flessen en zonder die koolzuur smaakt het allemaal zo laf. We zijn daarom overgestapt op blikjes en kleine flesjes. O, ja en ranja zonder suiker. Superfijn. Geen platte frisdrank meer. Een laagje ranja met fruitsmaak, water met koolzuur erop schenken en je hebt vruchtensap met prik. Er zijn zoveel verschillende smaken, hebben we ontdekt, zelfs peer. Heerlijk. In mijn Dopper doe ik altijd zo’n plastic ingevroren blokje. Die flessen hebben een brede hals dus dat kan, dan blijft het echt wel een poosje koel. Zeker als je er ook nog even een velletje aluminiumfolie omheen draait. Wel even goed dichtdraaien en gaan met die fles.

Glas-tas

“Maar wat zit ik nu te kletsen. Ik wilde je vertellen dat ik gisteren zag dat zomaar een glas-tas heel erg in is. In de modewereld dan. Ja, ik zat ook met mijn mond open te kijken. Nee, niet zo’n glas-tas,” zegt ze terwijl ze naar haar tas wijst. “Een tas van glas. Het is heus waar. Het zag er erg mooi uit ook. Die glas-tasjes worden van verschillende kleuren glas gemaakt. Helaas er kan niet veel in en wat er inzit is dus nog zichtbaar ook. Iemand had het idee om er een tampon in te doen. Veel meer zou er niet in kunnen zo te zien. Maar de algemene stem was toch om maar te kiezen voor een mooie lipstick of een poederdoos. De rest moet je echt in een handtas ernaast meenemen. Je snapt dat ze voor mensen met een spaar drang voor ‘aparte dingen’, weer een nieuwe uitdaging is. En nog wat, ze zijn aardig aan de prijs. Van deze kunststukjes moet je eerder aan bedragen met drie nullen achter één of zelfs meerdere cijfers denken. En toch, voor dames met veel geld, wel een hebbedingetje, wordt verwacht.”

Vallende tas

En dan krijg ik gelijk een visioen dat zo’n duur tasje valt. Als ik mijn buurvrouw daarvan deelgenoot maak, buitelen onze woorden over elkaar heen. Stel je voor, zo’n mooi tasje zorgvuldig neergezet midden op een tafeltje en een onverlaat stoot het ding er af. Een kapitaaltje in duizenden glassplinters. Of er stoot iemand met een voorwerp tegen aan en er springt een stuk af. En dan zegt ze met pretoogjes: “Wat denk je ervan als een dame vergeet dat haar tasje van glas is en ze wordt na een paar drankjes boos op iemand en slaat hem of haar met het ding om de oren. Niet ondenkbaar hoor! Dat wordt een ziekenhuisopname.”

Aan haar gezicht zie ik dat ze het voor zich ziet gebeuren. We schieten allebei in de lach. Inmiddels heeft ze de tassen met lege flessen aan beide kanten naast zich op de grond laten zakken en kijkt me opgelucht aan. Zo van dat heb ik eens even goed uitgelegd. En ja dat is haar gelukt. Ik snap het nu, alhoewel ik nu niet echt de neiging krijg om naar een winkel met luxeartikelen te rennen om mezelf te verwennen met zo’n glas-tas. Veel te gevaarlijk. Of mijn verzekering de scherven zal vergoeden is ook nog maar de vraag. Nee laat ik er maar niet aan beginnen. Ik kijk wel naar die dames die er het geld voor overhebben om zich er één aan te schaffen. Want die glas-tas of tas van glas zijn puur voor de sier zoals ik heb begrepen. We zijn het erover eens: laten wij het maar bij kijken houden, áls we er ooit één tegen komen tenminste, wel zo veilig.

Met vriendelijke groet,
Juffrouw Raadgever

Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen