Gewoon Speciaal: Pijl en boog

Ik hoor Stan al van ver aan komen lopen door de gang. Stampend, klappend in z'n handen en mopperend. Bij de deur van het lokaal wacht ik hem op en hij steekt meteen van wal. Eerst over z'n moeder, dan over z'n vader, vervolgens over Rutte. Hij is boos op de hele wereld lijkt het wel.

Eerst maar even laten uitrazen. Hij staat middenin het lokaal, tas nog in de hand en z'n ogen kijken fel vanachter z'n brilletje vandaan. Wanneer de eerste razernij eruit lijkt te zijn, gaat zijn tas in de bak onder het bord en loopt hij naar zijn plek. Ik ga naast hem zitten.

Een bruggetje naar schoolwerk lijkt nog een brug te ver.

"Ken jij 'Horizon' meester?" Hij zegt het woord in Engels. "Ja, zeker wel," zeg ik, "die zie ik veel vanaf de open vlakte." Stan kijkt me met grote ogen en glimlach aan. "Ggg," zegt hij, "het spel bedoel ik."

Het gaat al snel over wapens en nog steeds z'n boosheid. We besluiten het maar even te tekenen en ik pak papier. Allebei tekenen we een soort speer. En een klem. Plus een magazijn waar een papiertje in kan met een boodschap.

"Dit is het prototype," zegt hij.

Vervolgens kunnen we aan het werk. Met spelling enzo. Maar Stan is nog steeds gespannen. En boos. Hij laat het ons verbaal weten ook!

Ik stel nu voor om met z'n allen naar het bos te gaan. Het is lekker herfstig, er staat een flink briesje maar het is niet koud. En het bos ligt naast school. Sociale en fysieke interactie is ook ontwikkeling. En er is altijd iets te leren.

Jan weet wel hoe je een boog kunt maken. "Van opa geleerd."

We vinden een paar mooie takken die goed kunnen buigen en nemen deze mee naar school. Tijdens de wandeling komt er erg veel informatie los, niet alleen van Stan, maar ook van de anderen. Iedereen moet z'n verhaal kwijt. Altijd weer.

Eenmaal in de klas gaan we aan de slag. We gaan een Middeleeuwse boog maken. Met schil- en zaagmesjes halen we de oneffenheden van de takken, maken we inkepingen aan de uiteinden en binden we er touw aan.

Jan snijdt zich in zijn vinger, er is bloed en ik plak een pleister. "Ik kan soms even flauwvallen," zegt hij en ik ga naast hem staan bij de wastafel. Net op tijd, want daar gaat hij al. Hij laat zich verzorgen, maar geeft verder geen kick.

Ondertussen is Stan druk bezig met het snijden in zijn boog. "Dit is de eerste keer dat ik dit doe!" Hij geniet. En hij is meer in zijn element dan dat ik hem tot nu toe in m'n klas heb meegemaakt. Wanneer de boog klaar is, probeert hij het even in de vrije ruimte uit en de pijl gaat warempel een meter vooruit.

"Wat zal m'n vader trots zijn."

Zijn eigen spanning zit nu in de boog en met opgeheven hoofd en de boog stevig in zijn handen, loopt hij aan het eind van de dag ontspannen naar de taxi.